Isaac Newton ışığın düz hatlar üstünde ilerleyen küçücük parçacıklardan meydana geldiğini düşünüyordu. Teoriyi 1704′te Opticks‘de açıkladı.
Christiaan Huygens (1629-95) buna katılmıyordu. Işığın ses gibi bir dalga olduğuna inanıyordu. Teoriyi 1690′da, Işık Üstüne Tez‘de açıkladı.
Thomas Young (Londra,1801) iki ışık demetinin birbirini güçlendirdiğini veya iptal edeceğini gösterdi (interferans yani girişim). Tipik dalga özelliği.
19. yüzyıl’da Michael Fraday ve James Clerk Maxwell ışığın “elektromanyetik” bir dalga olduğunu, uzayı 300.000 km/sn hızla aştığını keşfettiler.
Albert Einstein ve Robert Millikan belirgin dalga özelliğine rağmen ışığın enerji paketleri kuantalardan (foton) oluştuğunu gösterdiler.
Kuantum fiziğinde ışık hem parçacık hem de dalga özelliğindedir. Fotonun enerjisi, dalga boyuyla ilgilidir; fotonlar interferans sergiler.
Görünür ışığın dalgaboyu 380 nanometre (mor,yüksek enerji) -780 nm (kırmızı,düşük enerji) arasında değişir. Güneş ışığı her rengi içerir.
Beyaz Güneş ışığı su damlacıkları (gökkuşağı) içinde kırılarak veya prizmayla renklerine (tayf) ayrışabilir.
Seyreltilmiş akkor gaz belli dalgaboylarında yayım yapar. Sodyum lambası: turuncu ışıltı. Sıcak hidrojenli kozmik bulutlar. Pembemsi ışıltı.
Güneş atmosferindeki gazlar belli dalgaboylarını soğurur. Sonuçta tayfta beliren koyu Fraunhofer çizgileri, bileşime dair bilgiler içerir.
Işığın kutuplaşması manyetik alanlar hakkında bilgi verir. Tayf çizgilerinde kırmızıya -veya maviye- kayma, harekete dair bilgiler verir.
Işığın enerji dağılımı (daha mavi/daha kırmızı) ışığı yayan cismin sıcaklığına dair bilgi verir. Kısacası ışık çok zengin bilgiler içerir.
Görünür ışık tam -elektromanyetik tayfın sadece küçük bir kısmıdır. Gökbilimciler diğer ışınım türlerini incelemek için aygıtlar kullanır.
